Kara Leganto,

Ni ĝoje ofera al vi la tradukon de la unua ĉapitro de Suy nghĩ và định mệnh (Penado kaj Destinado) de Harold W. Phần trăm. La unua ĉapitro estas enkoduko al kelkaj temoj, kiujn traktas la libro. Penado kaj Destinado donas al vi pli grandan komprenadon Pri tio kaj tiu, kio kaj kiu vi estas, kiel vi i tien venis, kaj kial vi ĉi tie estas. Enti entenas profundan phiên bản tiếng Anh tiuj kaj multaj aliaj subjektoj. Dum multaj jaroj, legantoj daŭre sciigas al ni, ke tiu i libro profunde ŝanĝis iliajn vivojn.

Esperanto: Enkonduko al Penado kaj Destinado  PDF

 

ĈAPITRO tôi

ENKONDUKO

Tiu i unua ĉapitro de Penado kaj Destinado celas enkonduki vin en Nur malmulte da subjektoj, kiujn traktas la libro. Multaj subjektoj ajnos nefamrangaj. Kelkaj ŝajnos surprizaj. Vi eble trovos, ke ili iuj instigas pripensan konsideradon. Kiam vi familariĝas kun la penado, kaj penadas vian vojon tra la libro, vi trovos, ke ĝi pli kaj pli klariĝas, kaj ke vi estas en la thủ tục evoluigi komprenadon Pri certaj mem.

La libro klarigas la celon de la vivo. Tiu celo ne estas Nur trovi la feliĉon, tieu i tie, ĉu post la vivo. Nek estas ĝi Nhật savi Hồi la animon. La vera celo de la vivo, la celo kiu satigos kaj senton kaj rezonon, estas jene: ke ĉiu el ni estiĝos progrese konscia en ĉiam pli altaj gradoj de konsciado; tio estas, konscia pr la naturo, kaj en kaj per kaj preter la naturo. La naturo Signifas la tuton de ĉio, kion oni povas konscii per la Sensoj.

La libro ankaŭ enkondukas vin al vi mem. Veni venigas al vi la mesaĝon Pri vi mem: qua mistera memo, kiu loĝas en qua korpo. Eble vi ĉiam nhận dạng vin mem kun kaj kiel qua korpo; kaj kiam vi penas peni Pri vi mem, vi tial penas Pri qua korpa mekanismo. Per multe da kutimo, vi parolis Pri qua korpo kiel Thời mi mi, kiel Thời mi mem Hồi. Vi kutimas uzi tiajn esprimojn, ekzemple Hôm nay kiam mi naskiĝis, Hồi kaj Kiếm kiam mi mortos Khăn; kaj Thời mi vidis min mem en la spegulo, Bố kaj Thời mi ripozigis min, Thời gian mi miĉĉ min min, kaj tiel plu, kiam vere qua parolas Pri qua korpo. Por kompreni tion, kio vi estas, vi antaŭe devas klare vidi la distingon inter vi mem kaj la korpo en kiu vi loĝas. Ke vi uzadas la terminon Sang mia korpo Chàng tiel facile, kiel vi uzadas tiujn ĵus cititajn esprimojn sugestas, ke vi iom Prepariĝis faradi tiun i distingon.

Vi sciu, ke vi ne estas qua korpo; vi sciu, ke qua korpo ne estas vi. Vi tion sciu ar, kiam vi tion pripensas, vi realigos, ke qua korpo hodiaŭ estas tre malsama de tio, kion i estis tiam, kiam en infaneco vi unue ekkonsciis in. Dum la jaroj, kiam vi loĝas en via korpo, vi konscias, ke ĝi anĝiĝadas: en ĝia pasado tra sia infaneco kaj adoleskanteco kaj Juneco, kaj al sia nuna kondiĉo Kaj vi rekonas, ke dum qua korpo maturiĝas, estis laŭgradaj anĝiĝoj en qua vidpunko Pri la mondo kaj qua sinteno Pri la vivo. Sed dum tiuj ŝanĝiĝoj, vi restis vi: tio estas, vi konscias vin mem kiel la sama memo, la IDa mi, dum tiu tuta tempo. Thông qua peno Pri tiu ĉi Simpla veraĵo pelas vin ekscii, ke vi dứt khoát ne estas kaj ne povas esti vi korpo; nam, ke qua korpo estas fizika organismo en kiu vi loĝas; vivanta natura mekanismo kiun vi funkciigas; besto kiun vi penas kompreni, Bologui, kaj primajstri.

Vi scias, kiel qua korpo iris en la mondon; sed kiel vi iris en vian korpon, vi ne scias. Vi ne iris en ĝin, ĝis iom da tempo post ĝia naskiĝo; eble jaro aŭ pluraj jaroj; sed Pri tiu fakto vi scias malmulte aŭ nenion, ĉar qua memoro Pri qua korpo komenciĝis Nur post tiam, kiam vi venas en vian korpon. Vi scias ion pr la Materialo, el kio fariĝas qua ĉiam anĝiĝanta korpo; sed kio vi estas, vi ne scias; vi ne mứt konscias kiel tio, kio vi estas en qua korpo. Vi scias la nomon, per kiu qua korpo distingiĝas de aliaj korpoj; và tion vi lernis pripensi kiel thông qua nomo. Tre gravas, ke vi sciu ne tiun, kiu vi estas kiel personeco, sed tion, kio vi estas kiel individuo Nam konscia linh mục vi mem, sed ne mứt konscia kiel vi mem, senrompa nhận dạng. Vi scias, ke vivas qua korpo, kaj vi laŭrezone atendas, ke ĝi mortiĝos; ĉar estas fakto, ke iu vivanta homa korpo eventuale mortiĝas. Tamen vang ne cùng regas la leĝoj, kiuj tuŝas vian korpon. Kvankam ŝanĝas qua korpo la Materialon el kio i fariĝas pli ofte ol vi ŝanĝas la kostumojn per kiuj vi ĝin vestas, thông qua nhận dạng ne ŝanĝiĝas. Vi estas ĉiam la sama vi.

Dum vi pripensas tiujn ĉi veraĵojn, vi trovas ke, kiel ajn vi penas, vi ne povas peni, ke vi mem iam ajn finiĝos, egale kiel vi ne povas peni, ke vi mem iam komenci. Tio estas, ĉar thông qua nhận dạng estas senkomenca và senfina; la vera mi, tiu Bản ghi nhớ kiun vi sentas, estas senmorta và senŝanĝa, por iam preter la atingo de la fenomenoj de la anĝiĝoj, de la tempo, de la morto. Sed kio tiu ĉi mistera nhận diện estas, tion vi ne scias.

Kiam vi requestas al vi, Thời Kion mi scias, ke mi estas? Hà la la ĉeesto de qua nhận dạng eventuale kauzos, ke vi responsos iel, kiel jene: siêu Kio ajn estas, kio mi estas, mi scias almenaŭ mi almenaŭ konscias, ke mi konscias .và Kaj eble vi plu diros: Phong Tial mi konscias, ke mi estas. Mi krom konscias, ke mi estas mi; kaj ke mi estas neniu alia. Mi konscias, ke tiu mia Identeco, kiun mi Prikonscias, vụ tà quai mi mi k k k k k k k k k k k k k k k k k k k k k k k k k k k k k k k k k k k k k k k k k k k k k k de tio i, vi eble diros, Ít Mi ankoraŭ ne scias, kio estas tiu mistera senŝanĝa mi; sed mi konscias, ke en tiu i homa korpo, kion mi konscias dum miaj vekiĝintaj tempoj, ekzistas io, kio konscias; io kiu sentadas kaj deziradas kaj penadas, sed kio ne anĝiĝas; io konscia, kiu voladas kaj peladas tiun ĉi korpon agadi, tamen evidente ne estas la korpo. Klare tiu i io konscia, kio ajn ĝi estas, estas mi mem.

Tiel, per penado, okazos ke vi vin Rigardas, ne plu kiel korpo kun nomo và kun certaj aliaj distingaĵoj, sed kiel konscia memo en la korpo. La konscia memo en la korpo nomiĝas, en tiu ĉi libro, la faranto-en-la-korpo. La faranto-en-la-korpo estas la subjeko, tem kiu la libro preas temas. Tial vin helpos, dum vi legas tiun ĉi libron, pripensi vin mem kiel enkorpiĝinta faranto; vin mem Rigardi kiel senmorta faranto en homa korpo. Dum vi lernas pripensadi vin mem kiel faranto, kiel la faranto en via korpo, vi faros gravan paŝon al la komprenado de la mistero de vi mem kaj de aliaj.

 

Vi konscias qua korpon, kaj ion alian en la naturo, per la Sensoj. Nur per la korpaj Sensoj vi povas iom ajn funkciadi en la fizika mondo. Vi funkciadas mỗi penado. Vian penadon kaŭzas qua sentado kaj dezirado. Qua sentado kaj dezirado kaj penado nepre manifestas korpan aktivecon; fizika aktivado estas Nur la esprimado, la eksteriĝado, de qua interna aktivado. Thông qua korpo kun siaj Sensoj estas la instrumento, la mekanismo, kiun pelas qua sentado kaj dezirado; ĝi estas qua individua naturomaŝino.

Viaj Sensoj estas vivantaj estuloj; nevideblaj eroj de naturomaterio; ili komencas fortojn, kiuj bẫyenetras la tutan strukturon de la korpo; ili estas entoj kiuj, kvankam neinteligentaj, konscias kiel siaj funkcioj. Viaj Sensoj servas kiel la centroj, la dissendiloj de ileses inter naturaj objektoj kaj la homa maŝino, kiun vi funkciadas. La Sensoj estas la ambasadoroj de la naturo al qua kortego. Qua korpo kaj siaj Sensoj havas neniun potencon de volonta funkciado; cùng malhavas qua ganto, tra kiu vi povas sentadi kaj agadi. Nam, tiu potenco estas vi, la funkciisto, la konscia memo, la enkorpiĝinta faranto.

Sen vi, la faranto, la maŝino povas nenion elfari. La senvolaj aktivaĵoj de qua korpo âm la laboĵ ké ké ké kv k k k k k k k k k k k k k k k k k k k s Tiun R r r r r r r Tial, por ke la naturo estu lasata refreŝigi vian maŝinon sen la interrompado de viaj penoj kaj emocioj, estas provizite, ke vi in ​​periode maltenas; la naturo en qua korpo provizas, ke la ligo, kiu kuntenas vin kaj viaj Sensoj, fojfoje malstreĉiĝas, ĉu tute, ĉu parte. Tiu malstreĉiĝo aŭ maltenado de la Sensoj estas dormado.

Dum qua korpo dormas, vi ne kontaktas ĝin; vi certa senco, vi estas cho de ĝi. Sed ĉiufoje, kiam vi vekas la korpon, vi tuj konscias esti la sama Hồi mi, kiu vi estis antaŭ ol vi iris cho de qua korpo en la dormo. Qua korpo, ĉu vekiĝinta u dormanta, neniam ajn ion konscias. Tio, kio konscias, kio penadas, estas vi mem, la faranto kiu estas en qua korpo. Tio ajnas vere, kiam vi konsideras, ke vi ne penadas dum qua korpo dormadas; aŭ almenaŭ, se vi jes penadas dum the dorma periodo, vi nek scias nek memoras, kiam vi vekas la korpajn Sensojn, tion kion vi penadis.

Dormo estas aŭ profunda aŭ sonĝa. La profunda dormo estas tiu stato, en kiu vi retiriĝas en vin, kaj en kiu vi ne kontaktas la Sensojn; ĝi estas tiu stato, en kiu la Sensoj ĉesis funkciadi, ĉar ili malkonektiĝis disde la potenco, per kiu ili funkciadas, kiu potenco estas vi, la faranto. La sonĝo estas la stato de parta malkonektiĝo; tiu stato, en kiu viaj Sensoj forturniĝas de la eksteraj objektoj de la naturo, por funkciadi interne en la naturo, agante rilate al la subjektoj Pri la objektoj, kiuj perceptiĝas Kiam, dum profunda dormo, vi reiras en vian korpon, vi tuj vekas la Sensojn kaj ekfuncias per ili denove, kiel la inteligenta funkciisto de via maŝino, daure penante, parolante, kaj agante Kaj pro la dumviva kutimo, vi tuj IDigadas vin kiel kaj kun qua korpo:Mi dormis, hè vi diradas; Cúcmi nun vekiĝis.

Sed en qua korpo kaj ekster qua korpo, từne vekiĝinta kaj dormanta je tago post tago; dum la vivo kaj dum la morto, kaj dum la statoj post la morto; kaj de vivo al vivo dum iuj viaj vivoj nam vẫn tồn tại thông qua nhận dạng kaj thông qua sentado de IDeco. Thông qua nhận dạng estas tre reala estaĵo, kaj iam eestas kun vi; sed tio estas mistero, kion onia inteleko ne POVas kompreni.

Tiu senti sentado de la eestado de thông qua nhận dạng esteco tiel senduba, ke vi ne povas peni, ke la vi vi thông qua korpo iam ajn povus esti iu alia krom vi mem; vi scias, ke vi estas ĉiam la sama vi, daŭre la sama memo, la sama faranto. Kiam vi kuŝigas vian korpon por ripozo kaj dormo, vi ne povas peni, ke qua nhận dạng finecoecoos ​​post vi malstreĉas vian tenon de via korpo kaj ĝin delasas; vi tute atendas, ke kiam vi denove konsciiĝos en qua korpo kaj komencos novan tagon de aktiveco en i, vi estos la sama vi, la sama memo, la sama faranto.

Ký túc xá Kiel, tiel pr morto. Morto estas nuôi longega dormo, provizora retiriĝo de tiu i homa mondo. Se, je la khoảnh khắc de morto, vi konscias vian senton de mieco, de memeco, vi samtempe konscios, ke la longa dormo de morto ne tuŝos la k thôiuecon de qua ID Vi sentos, ke dum la nekonata estonteco, vi daŭros, kiel vi daŭris je tago post tago dum la vivo, kiu us finiĝas. Tiu memo, tiu vi, kiu konscias dum qua nuna vivo, estas la sama memo, la sama vi, kiu simile konscias daŭri je tago post tago dum ciu el viaj antaŭaj vivoj.

Kvankam qua longa estinteco nun al vi estas mistero, viaj antaŭaj vivoj sur la tero estas ne pli granda mirindaĵo ol tiu ĉi nuna vivo. Ĉiun matenon, ekzistas mistero de tícho en vian dormintan korpon de tie-vi-ne-scias-kie, reeniro en in per tiel-vi-ne-scias-kiel, kaj denova konsciiĝo Sed tio okazis tiel ofte, kaj tiel longe estis tự nhiên, ke tio ne ajnas mistero; tio estas ofta okazo. Tamen tio estas prekaŭ ne mals tas estas preka ne m , nova masko kiel personeco.

Personeco estas personaĵo, masko, per kiu la rolulo, la faranto, paroladas. Tial esti estas pli ol korpo. Por esti personeco, la homan korpon devas veki la eestado en i de faranto. En la iam anĝiĝanta Dramo de la vivo, la faranto alprenas kaj portas personecon, kaj per ĝi aktoradas kaj paroladas dum i lkishas sian rolon. Kiel personeco, la faranto sin pripensas kiel personeco; tio estas, la maskeradanto sin pripensas kiel la rolo kiun ĝi ludas, kaj forgesas sin kiel la konscia senmorta memo en la masko.

Necesas kompreni reekzistadon kaj Destinadon; cetere ne eblas responsi Pri la Diferencoj en la homa naturo kaj karaktero. Aserti, ke la neegalaĵoj de naskiĝoj kaj oficoj, de riĉeco kaj malriĉeco, saneco kaj malsaneco, rezultas de hazardo estas insulto al la juro kaj la justeco. Krome, atribui inteligenecon, genion, Inventemecon, Talentojn, potencojn, virtojn; aŭ nescion, malkapablon, malfortecon, mallaboremecon, malvirtojn, kaj la grandecon aŭ malgrandecon de karaktero en tiuj i, kiel venantaj de fizika heredo, oponas pron Heredo rilatas al la korpo; sed karakteron faras onia penado. La juro kaj justeco jes regas tiun ĉi mondon de naskiĝado kaj mortado; cetere ĝi ne Pusus daŭri en siaj Kursoj; kaj la juro kaj la justeco venkadas en la homaj aferoj. Sed efiko ne ĉiam tuj sekvas kaŭzon. Semadon ne tuj sekvas rikolto. Simile, rezultoj de trước aŭ de peno eble aperos Nur post longa intervena periodo. Ni ne povas vidi tion, kio okazas inter peno aŭ trước kaj siaj rezultoj, cùng kiel ni ne povas vidi tion, kio okazas en la tero inter semado kaj rikolto; sed ĉiu memo en homa korpo faras sian propran Juron kiel Destinon per tio, kion ĝi penadas kaj faradas, kvankam i eble ne konscias kiam ĝi receptas la judon; kaj i ne scias uste tiam, kiam la recepto plenumiĝos, kiel Destino, ĉu en estanta u en estonta vivo sur la tero.

Tago kaj vivo estas esence samaj; ili estas reokazantaj periodoj de kContua ekzistado, en kiu la faranto elfaradas sian Destinon kaj ekvilibrigadas sian homan konton je vivo. Ankaŭ nokto kaj morto estas tre similaj: kiam vi foriras por allasi al qua korpo ripozi kaj dormi, vi havas sperton tre similan al tiu, kiun vi spertas, kiam vi foriras la korpon je la morto. Krome, viaj iunoktaj sonĝoj estas kompareblaj kun la postmortaj statoj, kiujn vi regule spertas: ambaŭ estas fazoj de subjektiva aktiveco de la faranto; en ambaŭ, vi respertadas viajn vekiĝintajn penojn kaj trướcjn, viaj Sensoj ankoraŭ funkciante en la naturo, sed en la internaj statoj de la naturo. Kaj la iunoko iunoko iunoko iunoko iunoko iunoko , kiam vi rekonektiĝas kun viaj Sensoj en nova karna korpo: la beba korpo aŭ infana korpo, kiu fariĝas por vi.

Kiam vi komencas novan vivon, vi konscias kiel en nebulo. Vi sentas, ke vi estas distingita kaj Difinita io. Tiu senti sento de mieco aŭ memeco verŝajne estas la sola vera afero, kiun vi konscias por iom longa tempo. Ĉio alia estas mistero. Por iom da tempo, vin konfuzas, eble eĉ malkomfortigas, qua stranga nova korpo kaj nefamrangaj irkaŭaĵoj. Sed, kiam vi lernadas, kiel funkciigi la korpon kaj uzadi siajn Sensojn, laŭ bồi vi vi nhận dạng kun ĝi. Krome, vin Barsuas aliaj homoj senti, ke qua korpo estas vi mem; vi estas sentigata, ke vi estas la korpo.

La tio, kiam vin pli kaj pli regas viaj korpaj Sensoj, vi malpli kaj malpli konsciiĝas, ke vi estas io distingita de la korpo, kiun vi okupas. Kaj, kiam vi kreskas el infaneco, vi perdas kontakton kun preskaŭ io, kio ne estas perceptebla per la Sensoj, aŭ konceptebla per la Sensoj; vi mense enkarceriĝas en la fizika mondo, konsciante Nur fenomenojn, iluziojn. En tiuj kondiĉoj, vi nepre estas dumviva mistero al vi mem.

 

Pli granda mistero estas qua vera Bản ghi nhớ Tiu pli granda Bản ghi nhớ, kiu ne estas en qua korpo; nek en nek de tiu i mondo de naskiĝado kaj mortado; sed kiu, konscie senmorta en la ĉion-bẫyenetra Regno de Permanenteco, estas ĉeesto kun vi tra ĉiuj viaj vivoj, tra ĉiuj la interludoj de dormado kaj mortado.

La dumviva serĉo de homo por io, kio satigos, estas vere serĉo por sia vera Ghi nhớ; la nhận dạng, la memeco kaj mieco, kiun iu ete konscias kaj sentas kaj deziras koni. Tial la vera Bản ghi nhớ estas nhận dạng kun Memscio, la vera kvankam neekkonata celo de la homa serĉado. La Permanentecon, la perfecktecon, la plenumiĝon oni serĉadas sed neniam trovas en homaj rilatoj kaj klopodoj. Krome, la vera Bản ghi nhớ estas la ĉiam eestanta konsilisto kaj juĝisto, kiu paroladas en la koro kiel konscienco kaj responseco, kiel Praveco kaj rezonado, kiel juro kaj justeco seno

Bản ghi nhớ tia sáng. Esti estas la Bản ghi nhớ Triunua, tiel nomata en tiu ĉi libro, ĉar i estas nedividebla unuo de cá nhân bộ ba: da scianta parto, penanta parto, kaj faranta parto. Nur porcio de la faranta parto povas iri en la bestan korpon kaj fari la korpon homa. Tiu enkorpiĝinta parto ĉi tie nomiĝas la faranto-en-la-korpo. En ĉiu homo, la enkorpiĝinta faranto estas neapartigebla parto de sia propra Triunia Bản ghi nhớ, kiu estas distingita ero inter aliaj Triunuaj Memoj. La scianta và penanta partoj de ĉiu Triunua Bản ghi nhớ estas en la Eterneco, la Regno de Permanenteco, kiu bẫyentras tiun i homan mondon de naskiĝado kaj mortado và tempo. La faranton-en-la-korpo regas la Sensoj kaj la korpo; tial ĝi ne povas konscii la realecon de la iam eestantaj scianta và penanta partoj de sia Triunua Bản ghi nhớ. Senti sentas ilian mankon; la objektoj de la Senso ĝin blindigas, la serpentoj de la korpo ĝin tenadas. Ne ne ne vidas preter la objektaj formoj; Timi timas sin Liberigi de la karnaj serpentoj kaj stari sola. K. Sed la enkorpiĝinta faranto serĉanta por la penanto kaj scianto Rigardas malproksime. Identeco, aŭ la vera Bản ghi nhớ, ĉiam estas mistero al bútemaj homoj en ĉiu civizado.

 

Platono, verŝajne la plej fama kaj reprezenta el la filozofoj de Grekio, uzis kiel preepto por siaj sekvantoj en sia skolo de filozofio, la Akademio: của Konu vin memgnothi seauton. De liaj skribaĵoj, ŝajnas ke li havis komprenon de la vera Bản ghi nhớ, kvankam neniuj vortoj, kiujn li uzis, tradukiĝis en la anglan pli adekvate ol la. Platono uzis enketometodon Pri la trovado de la vera Bản ghi nhớ. Ekzistas granda arto en la ekspluatado de liaj roluloj; en la produktado de liaj Dramaj efikoj. Lia metodo de dialektiko estas Simpla kaj profunda. La mense mallaborema leganto, kiu preferus amuziĝi pli ol lerni, opinios có thể, ke Platono estas laciga. Evidente lia dialektika metodo estis por klerigi la menson, por povi sekvi trajnon de rezono, kaj ne forgesi la requestojn và responsojn en la Dialo; cetere oni ne kapablus juĝi la konkoidojn atingitajn en la argumentoj. Chứng nhận Platono ne intencis prezenti al lernanto amason da scio. Pli có thể li intencis Disciplini la menson en penado, tiel ke, per sia propra penado, oni iluminiĝos và kondukiĝos al scio de sia subjekto. Tio, la Sokrata metodo, estas dialektika sistemo de inteligentaj requestoj và responsoj kiu, se sekvata, sendube helpos onin lerni kiel peni; kaj, per klerigi la menson por klare penadi, Platono eble pli faris ol iu ajn alia Bologukciisto. Sed neniuj skribaĵoj devenis al ni, en kiuj li eksplikas tion, kio estas la penado; aŭ tion, kio estas la vera Bản ghi nhớ, aŭ la vojo al la scio Pri ĝi. Một devas plu serĉi.

La antikvan Barsukcion de Hindio sumigas la mistera aserto: Tweets tio ci estas [(tat tvam asi). Sed la Barsukcio tamen ne klarigas tion, kio estas la ngay tio Hồi a kio estas la ngay ci Nhận; nek kiel rilatas la ngay tio xông kaj la Thời cii, nek kiel ili nhận dạng. Tamen, se tiuj vortoj havos Signifon, ili eksplikiĝu mỗi kompreneblaj konceptoj. La Subanco de la tuto de la Hinda filozofio Nam el ĝenerala Rigardo de la efaj skoloj, ala ala aj aj de la Oceano, aŭ kiel fajrero estas unuiĝinta kun la flamo en kiu i originis kaj estas; kaj krom, ke tiu iiverseala io, tiu i enkorpiĝinta faranto Cách a, laŭ la terminaro en la efaj skoloj, la đạn (ātmān) aŭ la tinh khiết (purua), apartiĝis disde laiverseala io Nur per la vualo de iluzio de la Sensoj, maya (māyā), kio kaŭzas, ke la faranto en la homo penas Pri si kiel aparta kaj kiel individuo; sed deklaras la Barsukciistoj, ke ne ekzistas individueco aparte de la grandaiverseala io, nomita Brahmo (Bà la môn).

La Barsukcio plue estas, ke la enkorpiĝintajn Fragmentojn de laiverseala Brahmo regas homa ekzistado kaj koincida suferado, ne konsciajn Pri siaj supozata Recogneco kun laiverseala Brahmo; ligitajn al la rado de naskiĝoj kaj mortoj kaj reenkorpiĝoj en la naturo, ĝis, post longaj epokoj, ĉiuj la Fragmentoj laŭTHER reunuiĝas en laiversealan Brahmon. La kaŭzo aŭ la neceso aŭ la dezirebleco por ke Brahmo trairu tiun ĉi labigan kaj doloran thủ tục kiel Fragmentoj aŭ gutoj tamen ne eksplikiĝas. Nek montriĝas, kiel la supozate perfektaiverseala Brahmo estas aŭ povus per tio pliboniĝi; nek kiel iuj ajn el siaj Fragmentoj Profitas; nek kiel pliboniĝas la naturo. La tuto de la homa ekzistado ajnus senutila tortuo sen celo aŭ rezono.

Malgraŭ tio, indikiĝas metodo, per kiu taŭge kvalifika individuo, serĉante thanh izoliĝon, a ĉ “” ” eskapo cho de la naturo. Libereco atingiĝos, laŭdire, per la praktikado de la jogo; ĉar, per la jogo, ladire, la penado povas esti tiel Disciplinata, ke la atmo, la puruŝo, tai la enkorpiĝinta faranto, laras subjemi a derara siajjjjjjjjjjjj tiel Liberigite de la neceso de plua homa ekzistado, ĝi eventuale sorbiĝas en laiversealan Brahmon.

En ĉio i ekzistas spuroj de vereco, kaj tial multaj bonaĵoj. Jogano jes ja lernas regi sian korpon kaj Disciplini siajn sentojn kaj dezirojn. Eble li lernas regi siajn Sensojn tiom, ke li povas laŭvole konscii la statojn de materio internajn al tiuj perceptataj de neklerigitaj homaj Sensoj, kaj tiel ekpovi esplori kaj Krome, li eble atingos altan gradon de majstreco Pri iuj fortoj de la naturo. Ĉio i sendube apartigas lin de la granda amaso da sendisciplinaj farantoj. Sed kvankam la sistemo de jogo asertas Sự tự do của chúng tôi là một phần mềm, đó là ghi nhớ disde la iluzioj de la Sensoj, ŝajnas klare, ke evektive ĝi neniam kondukas onin pr. Klare tio okazas pro miskompreno pr la menso.

La menso klerigita per la jogo estas la Sensiteriao, la intelekto. Tio estas la Specialiĝinta instrumento de la faranto, kiun nomas postaj paĝoj la korpologistso, ĉi tie distingata de du aliaj mensoj is nun ne distingitaj: mensoj por la sentado kaj la dezirado de la faranto. La korpiteriao estas la sola perilo, per kiu la enkorpiĝinta faranto povas funkcii per siaj Sensoj. La funkciado de la korpiteriao strikte limiĝas al la Sensoj, kaj tial al la naturo. Per tio, la homo konscias Pri la universo en Nur ĝia fenomena aspeko: la mondo de tempo, de iluzioj. Tial, kvankam la disĉiplo jes akrigas la intelekton, samtempe evidentas, ke li ankoraŭ Depas de siaj Sensoj, ankoraŭ implikita en la naturo, ne Liberigita de la neceso de pluaj reekzistado Sume, kiom ajn lertas faranto kiel funkciisto de sia korpa maŝino, ĝi povas sin nek izoliĝi nek Liberiĝi de la naturo, povas gajni scion nek Pri si mem nek Pri sia vera ĉar tiaj subjektoj ĉiam estas misteroj al la inteleko, kaj povas kompreniĝi Nur per ĝuste kunordigita funkciado de la korpiteriao per la mensoj de sentado kaj dezirado.

Ne ŝajnas, ke pr la mensoj de sentado kaj de dezirado responsas la Orientaj sistemoj de penado. Evidentaĵo de tio troviĝas en la kvar libroj de la Aforismoj de la jogo (Sữa chua) Trong Patanĝalo (Patañjali), kaj en laiversaj komentaroj Pri tiu antikva verko. Patanĝalo verŝajne estas la plej ướcata kaj reprezenta el la filozofoj de Hindio. Liaj skribaĵoj estas profundaj. Sed verŝajnas, ke lia vera Bologukcio estas aŭ perdita aŭ sekretigita; ĉar la delikate subtilaj sutroj kiuj portas lian nomon ajne vanigas aŭ malebligas la veran celon kiun ili laŭpretende intenciĝas.

La Orienta Bologukcio, kiel aliaj filozofioj, temas Pri la mistero de la konscia memo en la homa korpo, kaj Pri la mistero de la rilato inter tiu memo kaj sia korpo, kaj la naturo, và la unso Sed la Hindaj Bologukciistoj ne montras, ke ili scias, kio estas tiu konscia memo, la la atmo, la puruŝo, la enkorpiĝinta faranto mật kiel distingita disde la naturo: fariĝas neniu klara estas el la naturo. Ke ili nek vidas nek parolas Pri tiu distingo, evidente okazas pro laiverseala miskonceptado aŭ miskomprenado Pri la sentado kaj dezirado. Necesas, ke la sentado kaj dezirado nun klariĝu ĉi tie.

Linh mục Konsidero sentado kaj dezirado enkondukas iun el la plej gravaj kaj entenaj subjektoj esprimataj en tiu i libro. Ties graveco kaj valoro estas ne trotakseblaj. La komprenado kaj uzado de sentado kaj dezirado eble Signifos la Turnopunkton en la progreso de la individuo kaj de la Homaro; tio povas Liberigi farantojn de malvera penado, malveraj kredoj, falsaj celoj, per kiuj ili sin tenis en mallumo. Tio malpruvas malveran kredon longe blinde akIGHitan; kredo nun tiel profunde radikita en la bútado de homoj, ke ŝajne neniu konsideris in pridemandi.

Jen tio: Al ĉiu ajn Bologukciis kredi, ke la Sensoj de la korpo havas la nombron kvin, kaj ke sentado (tuŝado) estas unu el la Sensoj. La Sensoj, kiel asertataj en tiu ĉi libro, estas natureroj, Elementaj estaĵoj, konsciaj kiel siaj funkcioj sed neinteligentaj. Ekzistas nuôi dưỡng kvar Sensoj: vidado, aŭdado, gustumado, và flarado; kaj por ĉiu Senso ekzistas organo Speciala; sed ne ekzistas organo Speciala por sentado, ĉar sentadoTHER kvankam ĝi sentadas per la korpo Điên ne estas de la korpo, ne de la naturo. Esti estas unu el la du aspektoj de la faranto. Ankaŭ bestoj havas sentadon kaj deziradon, sed bestoj estas modifaĵoj de la homo, kiel poste klarigota.

Cùng oni devas paroli Pri dezirado, la alia aspekto de la faranto. Sentado kaj dezirado devas ĉiam kune konsideriĝi, ĉar ili estas neapartigeblaj; neniu povas ekzisti sen la alia; ili similas la du polusojn de elektra Kurento, la du flankojn de monero. Tial tiu ĉi libro uzas la kunmetitan terminon: sentado-kaj-dezirado.

Sentado-kaj-dezirado de la faranto estas tiu inteligenta potenco, per kiu Moviĝas la naturo kaj la Sensoj. Ĝi estas en la kreema Enerio ĉie eestanta; sen ĝi ĉesus la tuta vivo. Sentado-kaj-dezirado estas tiu senkomenca và senfina kreema arto, per kiu oni iujn aferojn perceptas, konceptas, formas, kreas, kaj regas, ĉu per la agado de farant peru per la grandaj Inteligentecoj. Sentado-kaj-dezirado estas en la tuto de inteligenta aktiveco.

En la homa korpo, sentado-kaj-dezirado estas tiu konscia potenco, kiu funkciigas tiun ĉi individuan naturomaŝinon. Neniu el la kvar Sensoj Đầm sentas. Sentado, la pasiva aspekto de la faranto, estas tio, kio en la korpo sentadas, kio sentadas la korpon kaj sentadas la ilesojn transdonitajn al la korpo de la kvar Sensoj, kiel Sensaĵoj Krome, laŭiversaj gradoj, ĝi povas percepti supersensajn ilesojn, ekzemple humoron, atmosferon, estontecan scion; ĝi povas senti tion, kio Pravas, kaj tion, kio malpravas, kaj i povas senti la avertojn de la konscienco. Dezirado, la aktiva aspekto, estas tiu konscia potenco, kiu Movas la korpon al atingo de celo de faranto. La faranto funkciadas samtempe en ambaŭ aspektoj: tiel iu deziro leviĝas el sento, kaj iu sento levas deziron.

Vi faras gravan paŝon en la vojo al sciado de la konscia memo en la korpo, kiam vi pripensos Pri vi mem kiel la inteligenta sentado, kiu eestas tra qua vola neurosistemo, distingita disde la kor de dezirado forte fluanta tra qua sango, kio tamen ne estas la sango. Sentado-kaj-dezirado sintezu la kvar Sensojn. Komprenado Pri la rolo và funkcio de sentado-kaj-dezirado estas la komenco de veturado cho de tiuj kredoj, kiuj dum multaj epokoj kaŭzis ke la farantoj en homoj sin pripensu. Per tiu komprenado Pri sentado-kaj-dezirado en la homo, oni povas daŭrigi la filozofion de Hindio kun nova aprezo.

 

La Orienta Bologukcio rekonas tiun faktonioukukioio la kon k y k y y y y y y y y y y y y y y y y y y y s s s s s s s s s s s s s s s s s s s s s s s s s s s s hay Sed tio ne transcendas laiversealan miskonielton, ke sentado estas unu el la Sensoj de la korpo. Kontraŭe, la Barsukciistoj deklaras, ke tuŝado aŭ sentado estas kvina Senso; ke dezirado estas ankaŭ de la korpo; kaj ke kaj sentado kaj dezirado estas aferoj de la naturo en la korpo. La tiu ĉi hipotezo, oni argumentas, ke la tinh khiết, aŭ đạnMạnhla enkorpiĝinta faranto, sentado-kaj-dezirado Nam devas tute subpremi la sentadon, kaj devas entute detrui, khăn tute mortigi, xông la deziradon.

En la lumo de tio, kio i tie montriĝis Pri sentado-kaj-dezirado, ŝajnas ke la Bologukcio de la Oriento konsilas ion neeblan. La nedetruebla senmorta memo en la korpo ne POVas sin detrui. Se eblus la homa korpo plu vivadi sen sentado-kaj-dezirado, la korpo estus Nur Sensenta spiromekanismo.

Krom sia miskomprenado Pri sentado-kaj-dezirado, la Hindaj Bologukciistoj faras neniun indikon, ke ili iam havis scion aŭ komprenon Pri la Triunua Mem. En la neklarigita aserto: Hồi ci estas tio, Phụ oni devas supozi, ke la Hồi ciiêu adresata estas la atmo, la puruŝo cách la la individua enkorpiĝinta memo; kaj ke la Hồi tio Hướng kun kiu la Lễ ci phạm tiel nhận dạng và ghi nhớ, Brahmo. Ne fariĝas distingo inter la faranto kaj la korpo; simile ekzistas korelativa nefaro, distingi inter laiverseala Brahmo kaj laiverseala naturo. Per la doktrino deiverseala Brahmo kiel fonto và fino de ĉiuj enkorpiĝintaj individuaj memoj, netakseblaj milionoj da farantoj estas tenataj en nescio Pri siaj veraj Memoj; kaj krom atendas, eĉ aspiras, perdi en laiverseala Brahmo tion, kio estas la plej kara estaĵo, kion iu ajn povas havi: sian propran Identecon, sian propran individuan grandan

Kvankam estas klare, ke la Orienta filozofio emas teni la faranton ligitan al la naturon, kaj en nescio Pri sia vera Bản ghi nhớ, ŝajnas senrezone kaj senprobable, ke tiuj Bologukcioj ke ili disvastiĝus kun la intenco teni homojn cho de la vero kaj tiel en subpremado. Anstataŭe, estas tre có thể xảy ra, ke la ekzistantaj formoj, kiel ajn antikvaj ili estas, estas Nur spuraj restaĵoj de multe pli malnova sistemo, kiu devenis de civizo malaperai kiu kredeble rekonis sentadon-kaj-deziradon kiel la senmorta faranto-en-la-korpo; kiu montris al la faranto la vojon al sciado Pri sia vera Bản ghi nhớ. La ĝeneralaj trajtoj de la ekzistantaj formoj sugestas tian probablecon; kaj ke en la Kurso de la epokoj, la origina Bologukcio nepercepteble cedis al la doktrino deiverseala Brahmo kaj la paradoksaj doktrinoj, kiuj forpelus la senmortan sentadon-kaj

Ekzistas trezoro ne tute kaŝita: La Bagavadgito (Bhagavad Gita), la plej kara el la juveloj de Hindio. Por Hindio, tio estas la perlo netaksebla. La veraĵoj parolitaj de Kriŝno al Arjuno estas sublimaj, belegaj, kaj iam daŭraj. Sed la malproksima historia periodo, en kiu la Dramo okazas kaj volviĝas, kaj la antikvaj Vedaj doktrinoj en kiuj ĝiaj veraĵoj estas vasitaj kajjjj kiel ili interrilatas; kio estas la ofico de ĉiu al la alia, ĉu en u ekster la korpo. La Barsukcio en tiuj khen ngợi honataj Versoj estas plena da Signifo, kaj povus esti tre valora. Sed ĝi tiom miksiĝas kun ombriĝas de arkaika teologio kaj religiaj doktrinoj, ke ĝia Signifo estas prekaŭ tute kaŝita, kaj ĝia vera valoro estas laŭe malaprezata.

Pro la ererala manko de klareco en la Orienta filozofio, kaj la fakto, ke ĝi ajnas esta sina kaha Oni doanhas al la Okcidento.

 

Pri la Kristanismo: La einfivaj originoj kaj historyio de la Kristanismo estas obskuraj. Grandega Literaturo kreskis el la jarcentoj de penado klarigi la Barsukciojn, aŭ tiujn, kiuj oni origine intencis. De la plej fruaj tempoj ekzistis multe da Barsuado de doktrino; sed neniuj skribaĵoj devenis, kiuj montris scion de tio, kion oni origine intencis kaj Bologuckiis en la komenco.

La paraboloj kaj paroloj trong La Eveachioj montras grandecon, Simplecon, kaj veron. Tamen eĉ tiuj, al kiuj la nova mesaĝo komence doniĝis, ŝajne ne komprenis in. La libroj estas rektaj, ne intencataj miskondukadi; sed samtempe ili asertas, ke ekzistas interna Signifo kiu estas por la elektitoj; sekreta Signifo Destinita ne por ĉiuj, sed por Cách tiu ajn, kiu kredos. Hồi Certe, la libroj estas plenaj da misteroj; kaj oni devas supozi, ke ili kaŝas misteron konatan al malmultaj inicitoj. La Patro, la Filo, la Sankta Spirito: tiuj ĉi estas misteroj. Misteroj estas ankaŭ la Senmakula Koncipiĝo kaj la naskiĝo kaj vivo de Jesuo; cùng liaj krucumo, morto, kaj phù hợp. Misteroj sendube estas paradiso kaj infero, kaj la diablo, kaj la Regno de Dio; ĉar apenaŭ probablas, ke oni intencis, ke oni komprenu tiujn subjektojn laŭ la Sensoj, sed anstataŭe kiel simboloj. Krome, tra la libroj ekzistas frazoj kaj terminoj, kiujn klare oni ne komprenu laŭvorte, sed anstataŭe en mistika senco; kaj aliaj klare povus havi Signifon Nur por elektitaj grupoj. Krome, ne estas racie supozi, ke oni ne Pusus paroli Pri la paraboloj kaj mirakoloj kiel faktaj veraĵoj. Ĉie misterojòi sed nenie malkaŝiĝas la misteroj. Kio estas ĉio i da misteroj?

La tre evidenta celo de La Eveachioj estas Barsukcii la komprenadon kaj vivadon de interna vivo; interna vivo, kiu rebus la homan korpon kaj tiel konkerus la morton, restaŭrante la fizikan korpon al eterna vivo, la stato de kiu oni laŭdire falis, ia, falo, estor. Barsukciado, kiu klarigus uste tion, kiel oni vivu tian internan vivon: kiel oni povus, per tia farado, atingi la scion Pri onia vera Memor. La ekziston de tia sekreta Bologukcio sugestas la fruaj Kristanaj skribaĵoj mỗi giới thiệu al sekretoj kaj misteroj. Krome ŝajnas evidente, ke la paraboloj estas a Tamen, La Eveachioj, kiel ili nuntempe ekzistas, malhavas tiujn ligojn, kiujn oni bezonus por formuli sistemon; tio, kio devenas al ni ne sufiĉas. Kaj, Pri la misteroj, en kiuj tiaj Bologukcioj laŭsupoze kaŝiĝis, neniu konata losilo aŭ kodo al ni doniĝis, per kiu ni ilin malŝlosus aŭ klarigus.

La plej kapabla kaj senduba klarigisto de la fruaj doktrinoj, kiun ni konas, estas Paŭlo. Li intencis, ke la frazoj, kiujn li uzis, klarigus lian Signifon al tiuj, al kiuj ili adresiĝas; sed liajn skribaĵojn nun oni devas phiên dịch laŭ la nuna tempo. Cạn La Unua Epistolo de Paŭlo al la Korintanoj, Hà la dekkvina apitro, aludas kaj rememorigas certajn Bologukciojn; certajn Difinitajn Barsukciojn Pri la vivado de interna vivo. Sed oni devas supozi, ke tiuj Bologukcioj aŭ ne fiksiĝis skribite Nam kio ajnas kompreneble Nam a cetere ke tiuj Bologukcioj ellasiĝis el la skribaĵoj kiuj herediĝ Iuokaze, Hồi La Vojo Thời ne estas montrata.

Kial tiujn veraĵojn oni donadas en formo de misteroj? Eble la kaŭzo estas, ke la leĝoj de tiu periodo malpermesis la disvastigon de novaj doktrinoj. La Circuligado de stranga Bologukcio aŭ doktrino eble estus Punebla per mortigo. Fakte la legendo estas, ke Jesuo suferis mortigon per krucumo pro sia Bologukcio Pri la vero kaj la vojo kaj la vivo.

Sed nuntempe, onidire, ekzistas Libereco de parolado: oni rajtas aserti sen timo de mortigo tion, kion oni kredas Pri la misteroj de la vivo. Tion, kion iu ajn opinias aŭ scias Pri la konstitucio kaj funkciado de la homa korpo, kaj de la konscia memo en ĝi loĝanta, la veron aŭêiojn kiujn oni eble vojo al sciado Hồi tiujn oni ne devas kaŝi, nuntempe, en vortoj misteraj postulantaj losilon aŭ kodon por ilin kompreni. En la Moderna tempo, ĉiuj, aludoj, kaj, blindigiloj,, ĉiuj, sekretojiêu kaj, iniciĝoj, Hồi en Speciala mistera lingvo, estu evidentaĵoj de nescio, egoismo, a na

Malgraŭ eraroj kaj chiaaĵoj kaj sektemeco; malgraŭ granda matrixdo de phiên dịchj siaj mistikaj doktrinoj, la Kristanismo disvastiĝis en iujn partojn de la mondo. Eble pli ol iu ajn alia religio, ĝiaj Bologukcioj helpis anĝi la mondon. Devas ekzisti veraĵoj en la Barsukcioj, kiel ajn ili kaŝiĝis, kiuj dum preskaŭ dumil jaroj etendiĝis en homajn korojn kaj vekis en ili la Humanecon.

 

Ĉiamdaŭraj veraĵoj estas imanentaj en la Homaro, en tiu Homaro, kiu estas la tuta aro da iuj la farantoj en homaj korpoj. Tiujn veraĵojn oni povas nek subpremi nek tute forgesi. En iu ajn epoko, en iu ajn filozofio aŭ religio, la veraĵoj aperados kaj reaperados, en kiuj ajn ŝanĝiĝantaj formoj.

Unu formo, en kiu certaj el tiuj ĉi veraĵoj esprimiĝas, estas la Framasonismo. La Framasona ordeno estas tiom aĝa, kiom la homaro. Ĝiaj Bologukcioj havas grandan valoron; fakte multe pli grandan ol aprezas la Framasonoj, kiuj ilin gardenas. La ordeno korservis antikvajn pecojn de senprezaj notifyoj pr la rekonstruado de ĉiam daŭra korpo por iu, kiu estas konscie senmorta. Ĝia centra misterodramo temas Pri la rekonstruo de templo det sinha. Tio estas tre Signifa. La templo estas simbolo de homa korpo, kiun la homo devas rekonstrui, rebi, al fizika korpo, kiu estos eterna, ĉiam daŭra; korpo kiu estos taŭga loĝejo por la tiam konscie senmorta faranto. Nữ hoàng La Vorto Hồi kiu estas Thời tiết perdita Lần estas la faranto, perdita en sia homa korpo ốp la ruinoj de iam granda templo; sed kiu sin trovos dum la korpo reciĝas kaj la faranto ĝin ekregas.

 

Tiu libi libro al vi venigas pli da Lumo, pli da Lumo al qua penado; Lumo por trovi vian Ngay Vojon Cảnh tra la vivo. La Lumo kiu venas tamen ne estas lumo de la naturo; esti estas nova Lumo; nova ĉar, kvankam ĝi estis kaj estas ĉe vi, vi ĝin ne konas. En tiuj ĉi paĝoj i nomiĝas la Konscia Lumo interna; ĝi estas tiu Lumo kiu povas montri al vi afterojn kiel ili estas, la Lumon de la Inteligenteco al kiu vi rilatas. Pro la estoeesto de tiu i Lumo, vi povas penadi en la kreado de bútoj; penoj por vin ligi al objektoj de la naturo, aŭ por vin Liberigi disde objektoj de la naturo, laŭ via elekto kaj volo. Vera penado estas la neŝanĝiĝema tenado kaj koncentrado de la Konscia Lumo interna sur la subjekton de la penado. Per qua penado, vi faradas vian Destinon. Prava penado estas la vojo al scio Pri vi mem. Tio, kio povas montri al vi la vojon, kaj kio povas vin konduki en qua vojo, estas la Lumo de la Inteligenteco, la Konscia Lumo interna. En postaj apitroj, oni eksplikas, kiel tiu ĉi Lumo estu uzata por havi pli da Lumo.

La libro montras, ke bútoj estas realaĵoj, realaj estaĵoj. La solaj realaĵoj, kiujn kreas la homo, estas siaj penoj. La libro montras la mensajn thủ tục, per kiuj kreiĝas penoj; kaj ke multe da bútoj plu longe daŭras ol la korpo aŭ cerbo, per kiuj ili kreiĝas. I montras, ke la penoj, kiujn homo penas, estas la potencoj, la planoj, la desegnoj, la modeloj, la planoj, la desegnoj, la modeloj, el kiuj li konstruadas la palareb kaj kaj lia dân sự. Pensoj estas tiuj ideoj aŭ formoj, el kiuj kaj sur kiuj, Civilizoj konstruiĝas, subteniĝas, kaj detruiĝas. La libro klarigas, kiel la nevidataj penoj de la homaro eksteriĝas, kiel la trướcj kaj objektoj kaj eventoj de sia individua kaj kolektiva vivo, kreante sian Destinon en vivo Sed ĝi montras ankaŭ, kiel la homo povas lerni peni sen krei bútojn, kaj tiel regi sian propran Destinon.

 

La xoáy nam, kiel kutime uzata, estas la ion-inkluda termino, kion one aplikas al ĉiaj specoj de penado, sendistinge. Oni ĝenerale supozas, ke la homo havas Nur unu menson. Efektive tri malsamajn kaj distingitajn mensojn, tio estas, tri manierojn por peni per la Konscia Lumo, uzas la enkorpiĝinta faranto. Tiuj, antaŭe menciitaj, estas: la korpiteriao, la sentadologistso, kaj la deziradologistso. Menso estas la funkciado de inteligento-materio. Menso tial ne funkcias sendepende de la faranto. La funkciado de ĉiu el la tri mensoj Depas de la enkorpiĝinta sentado-kaj-dezirado, la faranto.

La korpiteriao estas tio, kion oni ordinare priparolas kiel la menso, aŭ la intelekto. Esti estas la funkciado de sentado-kaj-dezirado kiel la Movanto de la fizika naturo, kiel la funkciisto de la homa korpomaŝino, kaj tial i tie nomiĝas la korpiteriao. Esti estas la sola menso, kiu directioniĝis al kaj agadas laŭ la fazoj de kaj per la Sensoj de la korpo. Tial i estas la instrumento, per kiu la faranto konscias Pri kaj povas agadi al kaj en kaj per la materio de la fizika mondo.

La sentaditeriao kaj la deziradologistso estas la funkciado de sentado kaj de dezirado, nek respektante nek ligite kun la fizika mondo. Tiuj du mensoj estas preskaŭ tute mergitaj en kaj regataj kaj subigitaj de la korpiteriao. Tial prekaŭ iom da la homa penado fariĝis konformi al al penado de la korpiteriao, kio ligas la faranton al la naturo kaj evitigas, ke ĝi sin pripensu kiel io distingita disde.

 

Tio, kion oni numtempe nomas psikologio, ne estas scienco. La Moderna psikologio Difiniĝas kiel la scienco Pri la homa kondukado. Oni devas supozi, ke tio Signifas ke ĝi estas la scienco Pri illesoj de objektoj kaj fortoj de la naturo, kiuj fariĝas per la Sensoj sur la homan mekanismon, kaj la responsado de la hahah Sed tio ne estas psikologio.

Neasas ekzisti ia ajn psikologio kiel scienco, ĝis ekzistas ia komprenado Pri tio, kio estas la psiko, kaj kio estas la menso; kaj ekscio Pri la penoprocedoj, pr la funkciomanieroj de la menso, kaj Pri la kaŭzoj kaj resultoj de ĝia funkciado. Psikologoj konfesas, ke ili ne scias, kio estas tiuj aferoj. Antaŭ ol psikologio povas estiĝi vera scienco, devas ekzisti ia komprenado Pri la interrilata funkciado de la tri mensoj de la faranto. Tio estas la fundamento, sur kiun oni povas evoluigi veran sciencon Pri la menso kaj Pri homaj rilatoj. En tiuj i paĝoj montriĝas, kiel la sentado kaj dezirado rekte rilatas al la seksoj, klarigante ke en viro, la sentado-aspekton dominas la dezirado, kaj ke en virino, la kaj ke en ĉiu homo, la funkciado de la nun dominanta korpiteriao pli agordiĝas al iu aŭ alia el tiuj, laŭ la sekso de la korpo en kiu ili funkciadas; kaj plue montriĝas, ke iuj homaj rilatoj Depas de la funkciado de la korpologistsoj de viroj kaj virinoj en siaj acceptrokaj rilatoj.

Modernaj psikologoj preferas ne uzi la vorton Trò chơi hoạt hình, kvankam ĝi ĝenerale uziĝas en la angla lingvo dum multaj jarcentoj. La kauzo de tio i estas, ke ĉio, kio diriĝas Pri tio, kio estas la animo aŭ kion ĝi faras, aŭ la celo kiun i servas, estis tro malklare, tro dubinde kaj Anstataŭe, la psikologoj tial prenis kiel subjekton de sia studado la homan bestomaŝinon kaj ian kondutadon. Delrid oni tamen enerale komprenas và akordas, ke la homo konsistas el Kansas korpo, animo, kaj spirito. Hồi Neniu dubas, ke la korpo estas besta organismo; sed Pri spirito kaj animo ekzistadis multe da necerteco kaj konjektado. Pri tiuj ĉi subjektoj, tiu i libro eksplikas.

La libro montras, ke la vivanta animo estas efektiva kaj reala fakto. Monti montras, ke ĝia celo kaj funkciado estas gravaj en la planoiverseala, kaj ke i estas nedetruebla. Klariĝas ke tio, kio nomiĝis la animo, estas naturero, Elementaĵo, ero de Elemento; kaj ke tiu konscia sed neinteligenta enta esta aas jas ja rr r c r c c c c c c c c c c c c c c c c c c c c c c c c c c c c c c c c c c c c c c c c c c s c konsistigas la naturon. Tiel estante la sumo de iuj la leĝoj de la naturo, tiu i ero kvalifikiĝas agadi kiel la aŭtomata enerala direktisto de la naturo en la homa korpomekanismo; pro tio, ĝi servas la senmortan faranton dum iuj iaj reekzistadoj, per la perioda konstruado de nova karna korpo, en kiun venu la faranto; kaj la subtenado kaj riparado de tiu korpo por la tuto de tiu tempo, kion postipes la faranto, kion fiksas la penado de la faranto.

Tiu ero nomiĝas la tảo xoắn. La aktiva aspekto de la spiroformo estas la spirado; la spirado estas la vivo, la spirito, de la korpo; Trapi bẫyenetras la tutan strukturon. La alia aspekto de la spiroformo, la pasiva aspekto, estas la formo aŭ modelo, la plano, la muldilo, laŭ kiu la fizika strukturo elkonstruiĝas en videblan, tuŝeblan ekz Tiel la du aspektoj de la spiroformo resprezentas la vivon kaj la formon, per kiuj strukturo ekzistas.

Do la aserton, ke la homo konsistas el korpo, animo, kaj spirito, oni povas tiel kompreni, ke ĝi havas tiun Signifon, ke la fizika korpo fariĝas el malsubtila materio; ke la spritio estas la vivo de le korpo, la vivanta spiro, la spiro de la vivo; kaj ke la animo estas la interna formo, la neperepova modelo, de la videbla strukturo; kaj tial la vivanta animo estas la iama spiroformo, kio formas, subtenadas, kaj rekonstruadas la karnan korpon de la homo.

La spiroformo, en certaj fazoj de sia funkciado, inkluzivas tion, kion la psikologio nomis la subkonscia menso, kaj la nekonscio. Adi ad hành chính la senvolan neurosistemon. En tiu ĉi funkciado, funi funkciadas laŭ la illesoj ricevitaj de la naturo. Anki ankau efek activigas la volajn Moviĝojn de la korpo, laŭ la direktado de la bútado de la faranto-en-la-korpo. Tiel ĝi funkciadas kiel bufro inter la naturo kaj la senmorta veturanto en la korpo; aŭtomato blinde responsanta al la efikoj de objektoj kaj fortoj de la naturo, kaj al la bútado de la faranto.

Qua korpo strikte estas la rezulto de qua penado. Kion ajn monti montras de saneco aŭ malsaneco, tion vi faradas per qua bútado kaj sentado kaj dezirado. Via nuna korpo karna efektive estas esprimo de qua senmorta animo, qua spiroformo; tial esti estas eksteriĝaĵo de la bútoj de multaj vivoj. Esti estas videbla kroniko de viaj penado kaj faroj kiel faranto, nis nun. En tiu i fakto situas la ĝermo de la perfekebleco kaj senmorteco de la korpo.

 

Nuntempe ekzistas nenio stranga en la ideo, ke la homo iam atingos konscian senmortecon; ke li eventuale regajnos staton de perfekteco, de kiu li origine falis. Tia Bologukcio, eniversaj formoj, estas ĝenerale akt mộng en la Okcidento dum preskaŭ dumil jaroj. Dum tiu tempo, disi disvastiĝis tra la mondo, tiel ke centoj da milionoj da farantoj, reekzistante sur la tero dum jarcentoj, daŭre kontaktadas tiun ideon kiel interne aprezatan veraĵon. Kvankam ankoraŭ ekzistas tre malmulte da komprenado Pri ĝi, kaj eĉ malpli da penado Pri ĝi; kvankam ĝi estas distordita por satigi la sentojn kaj dezirojn deiversaj homoj; kaj kvankam oni eble Rigardas ĝin nuntempe kun indiferenteco, frivoleco, aŭ sentimentala miro, la ideo estas parto de ĝenerala penostrukturo de la nuna Homaro, kaj tial ĝi meritas

Tamen kelkaj asertoj en tiu i libro ajnos iom strangaj, eĉ fantaziaj, ĝis ili ricevas sufiĉe da búto. Ekzemple: la ideo ke oni povas fari la homan fizikan korpon senmorta, ĉiam daŭra; POV ĝin rekonstrui kaj restaŭri al stato de perfekteco kaj eterna vivo, de kiu la faranto antaŭ longe in faligis; kaj krom, la ideo ke oni gajnu la staton de perfekteco kaj eterna vivo, ne post morto, ne en iu malproksima nebula postmondo, sed en la fizika mondo dum la vivo. Tio eble ajnos ja tre lạ, sed kiam oni ĝin inteligente ekzamenas, ĝi ne ajnos senrezone.

Jes estas senrezone, ke la fizika korpo de la homo devas morti; eĉ pli senrezona estas la propozermo, ke Nur per morti, one POVas vivi por iam. Sciencistoj nove diradas, ke ne ekzistas kaŭzo, ke la vivo de la korpo ne plilongiĝu senlime, kvankam ili ne sugestas, kiel oni atingu tion. Giấy chứng nhận homajn korpojn ĉiam regas la morto; sed ili mortas, đơn giản ĉar fariĝis neniu laŭrezona klopodo, por ilin tái sinh. En tiu libi libro, en la ĉapitro La Granda Vojo, asertiĝas kiel oni povas la korpon rebi, restaŭri al stato de perfekteco, kaj fari al templo por la kompleta Triunua Mem.

Seksopotenco estas kroma mistero, kiun la homo devas solvi. Esti estu beno. Anstataŭe, la homo ofte faras ĝin sia malamiko, sia diablo, kiu estas ĉiam kun li kaj de kiu li ne povas eskapi. Tiu i libro montras kiel, per penado, uzi tion, kiel la grandan potencon por la bono, kio i estu; kaj kiel, per komprenado kaj sinregado, rebi la korpon kaj atingi siajn celojn kaj idealojn en iam progresantaj gradoj de atingoj.

Ĉiu homo estas duobla mistero: la mistero de lia memo, kaj la mistero de la korpo en kiu li estas. Li havas kaj estas la seruro kaj losilo por la duobla mistero. La korpo estas la seruro, kaj li estas la losilo en la seruro. Unu celo de tiu i libro estas al vi ekspliki, kiel vin kompreni kiel la losilon por la mistero de vi mem; kiel trovi vin mem en la korpo; kiel trovi kaj koni vian veran Memon kiel Memscion; kiel vin uzadi kiel la losilon por malfermi la seruron, kio estas qua korpo; kaj, per via korpo, kiel kompreni kaj scii la misterojn de la naturo. Vi estas en, kaj vi estas la funkciiso de, la individua korpomaŝino de la naturo; Agi agadas kaj reagadas kun kaj rilate al la naturo. Kiam vi solvas la misteron de vi mem, kiel la faranto de via Memscio kaj la funkciisto de via korpomaŝino, vi scios Nam en ĉiu detalo kaj entute Mitch ke la funkcioj de la eroj de via korpo estas.

Kroma mistero estas la tempo. La tempo ĉiam eestas kiel ordinara temo de interparolado; tamen, kiam oni penas penadi Pri ĝi và ekspliki, kio i uste estas, ĝi fariĝas abstrakta, nefamiliara; ĝi estas netenebla, oni ne povas ĝin havi en mano; Fori foriras, eskapas, kaj ekzistas giả vờ. Ne eksplikiĝis, kio i estas.

La tempo estas la anĝiĝado de eroj, aŭ amasoj da eroj, en acceptrokaj rilatoj. Tiu simpli Simpla Difino aplikiĝas ie kaj sub ia stato aŭ kondiĉo, sed i devas esti pripensata và aplikata, antaŭ ol oni povas in kompreni. La faranto devas kompreni la tempon dum en la korpo, vekiĝinta. La tempo estas malsama en aliaj mondoj kaj statoj. Al la konscia faranto, la tempo ŝajnas ne esti la sama dum vekiĝinteco ol dum sonĝoj, aŭ dum profunda dormo, aŭ kiam mortas la korpo, aŭ dum la pasado tra la postmortaj statoj, a kion i heredo sur la tero. Ĉiu el tiuj ĉi tempoperiodoj havas komencon, sinsekvon, kaj finon. La tempo ŝajnas rami en la infaneco, kuri en la juneco, kaj konkursi en iam pliiĝanta Rapido, ĝis la morto de la korpo.

La tempo estas la reto de anĝiĝo, teksita de la evereco ĝis la anĝiĝanta homa korpo. La teksilo, sur kiu teksiĝas la reto, estas la spiroformo. La korpiteriao estas la faranto kaj funkciisto de la teksilo, kaj la teksisto de la vualoj nomitaj Mất estinteco Một khi estantecoiêu aŭ một estonteco Hồi. La penado faras la teksilon de la tempo, la penado teksadas la reton de la tempo, la bútado teksadas la vualojn de la tempo; kaj la korpiteriao faras la penadon.

 

KONSCIECO estas kroma mistero, la plej granda kaj profunda el iuj misteroj. La vorto Nhận thức ý thức (Konscieco) estas unika; ĝi estas anglalingva neologismo; ĝia ekvivalento ne aperas en aliaj lingvoj. Ĝia iom grava valoro kaj Signifo tamen ne Nestas aprezata. Tion ilustras la uzoj al kiuj oni servigas la vorton. Jen kelkaj ekzemploj de ĝia misuzado: Ĝi audiĝas en tiaj esprimoj, khăn mia konscieco, chanh kajùi onia konscieco kaj besta konscieco, homa konscieco, fizika, psika, kosma, kaj aliaj đặc tả de konscieco. Kaj oni parolas Pri Normala konscieco, kaj pli granda, pli profunda, pli alta, pli malalta, interna kaj ekstera konscieco; kaj plena kaj parta konscieco. Mencion oni ankaŭ aŭdas Pri la komenciĝo de konscieco, kaj Pri anĝigo de konscieco. Oni aŭdas homojn, kiuj diras, ke ili spertis aŭ kaŭzis kreskon, aŭ etendiĝon, aŭ pligrandiĝon, de konscieco. Tre ofta misuzo de la vorto estas en jenaj frazoj: perdi konsciecon, teni konsciecon; regajni, uzi, evoluigi konsciecon. Oni plue aŭdas Priiversaj statoj, ebenoj, kaj gradoj, kaj kondiĉoj de la konscieco. Konscieco estas tro granda, ke oni tiel in karakterizu, limigu, aŭ preskribu. Pro tiu fakto, tiu i libro producigas jenan frazon: konscii de, aŭ kiel, aŭ en. Por klarigi: tio ajn, kiocons, estas aŭ konscia linh mục certaj aferoj, aŭ kiel tio kio ĝi estas, aŭ konscias en certa grado de konsciado.

La Konscieco là cuối cùng, la finfina Realeco.

Konscieco estas tio, per la ĉeesto de kio, ĉiuj estaĵoj konscias. Anh ấy đã làm điều đó, anh ấy đã làm điều đó trước đây. Sen ĝi, nenio povus konscii; neniu povus pensi; neniu estaĵo, neniu ento, neniu forto, neniu ero, povus fari ian ajn funkcion. Tamen, Konscieco mem faras neniun funkcion: ĝi neniel agas; Tôi đang ở đây. Bạn có thể làm điều đó, bạn có thể làm điều đó và bạn có thể làm điều đó tốt hơn, vì vậy bạn có thể làm điều đó. Konscieco ne estas kaŭzo. Tôi có thể làm điều đó với một bộ phim mà bạn không thể làm được. Bạn không cần phải làm gì với kết quả của io ajn, không phụ thuộc vào việc bạn làm gì. Ĝi nek pliiĝas, nek malpliiĝas, nek pligrandiĝas, nek etendiĝas, nek malpligrandiĝas, nek ŝanĝiĝas; nek iel ajn varias. Kvankam ekzistas sennombraj gradoj de konsciado, ne ekzistas grado de Konscieco: neniuj ebenoj, neniuj statoj; neniuj gradoj, neniuj dividaĵoj, neniuj variaĵoj iaj ajn; Tôi là một người như bạn, bạn có thể là một người có tính chất tuyệt vời, đó là Supera Inteligenteco. Konscieco havas neniujn propraĵojn, neniujn kvalitojn, neniujn atribuojn; tôi không có tư thế; Tôi không thể làm điều đó. Konscieco neniam komenciĝis; Tôi không thể làm được điều đó. La Konscieco ESTAS.

 

En ĉiuj viaj vivoj sur la tero, vi nedifineble serĉadas aŭ atendadas ion aŭ iun mankan. Vi malprecize sentas ke, se vi povas trovi tion, kion vi sopiras, vi estus kontenta, satigita. Mallumaj memoroj de la epokoj leviĝas; ili estas la nunaj sentoj de qua estinteco forgesita; ili devigas reokazantan mondolaciĝon Pri la ĉiam severa paŝrado de spertoj, kaj de la malpleneco và vaneco de la homa klopodado. Eble vi dương vật satigi tiun sentojn per familio, per edziĝo, per infanoj, inter amikoj; aŭ en komerco, riĉaĵoj, aventurado, malkovrado, gloro, aŭtoritato, kaj potenco, a per io ajn alia kovrita sekreto de via koro. Sed nenio de la Sensoj povas vere satigi tian sopiron. La kaŭzo estas, ke vi estas perdita Thời estas perdita sed neapartigebla parto de konscie senmorta Triunua Bản ghi nhớ. Antaŭ epokoj, vi, kiel sentado-kaj-dezirado, la faranta porcio, iris for de la penanta kaj scianta porcioj de qua Triunua Mem. Do vi estis perdita al vi mem, ĉar, sen ia komprenado Pri qua Triunua Mem, vi ne povas kompreni vin mem, vian sopiradon, kaj vian perditecon. Tial vi fojfoje sentis soleca. Vi forgesis la multajn rolojn, kiujn vi ofte havis en tiu i mondo, kiel personecoj; kaj vi forgesis la veran belecon và potencon, kiujn vi konsciis kun viaj penanto kaj scianto en la Regno de Permanteco. Sed vi, estante faranto, sopiras ekvilibran unuiĝon de via sentado-kaj-dezirado en perfekta korpo, por ke vi denove estos kun viaj penanta kaj scianta partoj, kiel la Triunua Memor, en la Regno de Permanenteco. En antikvaj skribaĵoj estis aludoj al tiu foriro, en tiaj frazoj, ekzemple Hồi la origina peko, Hồi trọng la falo de la homaro, Nott kiel cho de stato kaj regno, en kiu oni estas sat. Tiu stato và regno, de kiu vi foriris, ne povas ĉesi estadi; ĝin POVas regajni la vivantoj, sed ne la mortintoj.

Vi ne devas senti soleca. Viaj bútanto kaj scianto estas kun vi. Suru sur Oceano, ĉu en arbaro, ĉu sur monto, ĉu sur ebenaĵo, ĉu en sunlumo, ĉu en ombro, ĉu en amaso, ĉu en soleco; kie ajn vi estas, qua vere penanta kaj scianta Bản ghi nhớ estas kun vi. Thông qua vera Ghi nhớ vin protektos tiom, kiom vi allasas vin protekiĝi. Viaj penanto kaj scianto estas ĉiam Pretaj por thông qua doanh, kiom ajn longe necesas, por ke vi trovu kaj sekvu la vojon, kaj finfine estiĝu konscie hejme kun ili, kiel la Triunua.

Ĝis tiam, vi ne estos, vi ne povas esti, satigita per io ajn malpli ol Memscio. Vi, kiel sentado-kaj-dezirado, estas la responseca faranto de qua Triunua Mem; kaj de tio, kion vi faris por vi, kiel qua Destinon, vi devas lerni la du grandajn lecionojn, kiujn iuj spertoj de la vivo Bologukciu. Tiuj lecionoj estas:

 

Kion fari;
kaj
Kion ne fari.

 

Vi rajtas prokrasti tiujn lecionojn dum tiom da vivoj, kiom al vi plaĉas, aŭ ilin lerni tiel baldaŭ, kiel vi volas Cách tion vi decidu; sed en la Kurso de la tempo, vi ilin lernos.